Συντάχθηκε από Παυλάκος Μαυροειδής στις . Last updated on . Εμφανίσεις: 2083
Δέκα άνθρωποι συναντιούνται στο Λαζαρέττο της Σύρου το 1842. Είναι ταξιδιώτες που έχουν φτάσει στο Λιμάνι της Ερμούπολης και πρέπει να περάσουν υποχρεωτικά από την διαδικασία της καραντίνας στο Λοιμοκαθαρτήριο. Για σαράντα μέρες βρίσκονται στον ίδιο χώρο, επικοινωνούν, γνωρίζονται, αφηγούνται τις ιστορίες τους και δημιουργούν καινούργιες.
Δώδεκα άνθρωποι συναντήθηκαν για μια σχολική χρονιά στο θεατρικό εργαστήρι του ΕΝ.Ε.Ε.ΓΥ.-Λ. Σύρου.
Είναι μαθητές και εκπαιδευτικοί του σχολείου που συνεργάστηκαν και συμμετείχαν ισότιμα στη δημιουργική διαδικασία, αλληλεπιδρώντας, παίζοντας και εξερευνώντας τα εκφραστικά τους μέσα.
Στο πλαίσιο του εργαστηρίου χρησιμοποιήθηκαν ποικίλες δημιουργικές τεχνικές και μέθοδοι: αυτοσχεδιασμοί, θεατρικά παιχνίδια και ασκήσεις, τεχνικές συνόλου, σωματικό θέατρο, εικονοποίηση.
Μέσα από αυτές οι συμμετέχοντες κινητοποιήθηκαν, ώστε να εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τον εαυτό τους, τον κόσμο γύρω τους, συναισθήματα, επιθυμίες, όνειρα, βιώματα, ανάγκες.
Με αυτό το υλικό δημιούργησαν ρόλους και σενάρια. Στη θεατρική σκηνή άλλωστε μπορεί καθένας να γίνει αυτό που ονειρεύεται, αυτό που φοβάται, αυτό που επιθυμεί μέσα στο ασφαλές πλαίσιο της σκηνής και της ομάδας.
Η δυναμική της ομάδας έχει κεντρικό ρόλο σε αυτή τη δημιουργική διαδρομή: Άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους έμαθαν να επικοινωνούν μέσα από την κοινή θεατρική γλώσσα, να συντονίζονται ο ένας με τον άλλο και να αφουγκράζονται ο ένας τον άλλο.
Καθώς αναπτύχθηκε η συνοχή της ομάδας, οι “ταξιδιώτες” του εργαστηρίου βγήκαν διπλά κερδισμένοι: δέθηκαν περισσότερο, έμαθαν να λειτουργούν ως σύνολο και ανέπτυξαν χρήσιμες επικοινωνιακές δεξιότητες.
Αποτέλεσμα αυτού του “ταξιδιού” είναι η παράσταση “Ιστορίες από το Λαζαρέττο”, ένα έργο που δημιουργήθηκε εξ’ ολοκλήρου από την θεατρική ομάδα μέσα από τη δημιουργική διαδικασία του εργαστηρίου.
Το Θέατρο της Επινόησης είναι ένα είδος θεάτρου που προέρχεται από τον σκηνικό πειραματισμό της δεκαετίας του ’60 με κύρια χαρακτηριστικά τον αυτοσχεδιασμό (σωματικό και λεκτικό), το παιχνίδι και την έρευνα ως μέσα δημιουργίας παραστάσεων. Είναι παρόμοιο με την Commedia Dell’Arte, το Θέατρο του Δρόμου και το Αυτοσχεδιαστικό Θέατρο.
Έχει αναδειχθεί ως μια πολύ επιτυχημένη μέθοδος δημιουργίας παραστάσεων με παιδιά και εφήβους με ποικίλα παιδαγωγικά, ψυχοκοινωνικά και καλλιτεχνικά οφέλη, καθώς αποτελεί μια πολύπλευρη και πλούσια μαθησιακή εμπειρία.
Πρόκειται για έναν συλλογικό τρόπο δουλειάς που στηρίζεται στον αυθορμητισμό και τη δυναμική της ομάδας και ενθαρρύνει την αξιοποίηση ιδεών και ερεθισμάτων κάθε μορφής.
Η διαδικασία είναι πολύ πιο σημαντική από το αποτέλεσμα, την παράσταση, που είναι μόνο ένας σταθμός στη διαδρομή της ομάδας.
Η θεατρική ομάδα συνεργάστηκε στενά με την κινηματογραφική ομάδα του σχολείου που φέτος δημιούργησε το ντοκιμαντέρ "Λαζαρέττο: Ένα κτήριο αφηγείται..."
Η θεατρική ομάδα “δανείστηκε” από το ντοκιμαντέρ το χώρο συνάντησης των ηρώων της παράστασης που δημιούργησε. Παράλληλα, μια σειρά από θεατρικά δρώμενα που ανέπτυξαν τα μέλη της ομάδας μέσα από αυτοσχεδιασμούς εντάχθηκαν στο ντοκιμαντέρ.
Από τον Ιανουάριο του 2019 το σχολείο και το θεατρικό του εργαστήρι ξεκίνησαν συνεργασία με το Εθνικό Θέατρο στο πλαίσιο του προγράμματος “Το Θέατρο στο Νέο Σχολείο”. Ένα μέρος των συναντήσεων της θεατρικής ομάδας έγιναν με το συντονισμό και την εποπτεία του εμψυχωτή του Εθνικού Θεάτρου Βαλάντη Φράγκου.
Συντελεστές
• Σενάριο και σκηνοθεσία: Τα μέλη της θεατρικής ομάδας
• Σκηνικά και κοστούμια: Τα μέλη της θεατρικής ομάδας
• Μουσική, φωτισμός: Κώστας Γεροδιάκομος
• Εμψύχωση θεατρικού εργαστηρίου: Βαλάντης Φράγκος και Αγγελική Τζάλλα
• Ζωντανή Μουσική: Λευτέρης Σφακιανάκης
• Τεχνική υποστήριξη: Αντώνης Σκορδίλης
Υποσημείωση: Η παράσταση δόθηκε την Παρασκευή 17 Μαΐου 2019 στην αίθουσα Κωνσταντίνος Τουλούπης του σχολικού συγκροτήματος του Μάννα
