Όταν βρείτε το Τάλαντό σας να το ακολουθήσετε, να μην το αφήσετε να σας ξεφύγει. Όλοι μας έχουμε ένα Τάλαντο που κάποια στιγμή στη ζωή μας θα μας συναντήσει και οφείλουμε στον εαυτό μας να το ακολουθήσουμε.

Θέλοντας να μας περάσει αυτό το μήνυμα, αυτό το μήνυμα ζωή, ο Δημήτρης Βαρθαλίτης μας είπε δύο θαυμάσιες ιστορίες, για δύο από τους πλέον ταλαντούχους ανθρώπους της Σύρας, τον Μάρκο Βαμβακάρη και τον Μάνο Ελευθερίου.

Ο Μάρκος στα είκοσι δύο του,  άκουσε για πρώτη φορά μπουζούκι,  από τον Νίκο Αϊβαλιώτη.  Κάτι ξύπνησε μέσα του και έβαλε πείσμα να μάθει να παίζει μέσα στους επόμενους πέντε μήνες. Με ότι οικονομίες είχε αγόρασε ένα μπουζούκι και άρχισε να προσπαθεί μόνος του. Προσπαθούσε μόνος του νύχτα, μέρα. Πέντε μήνες μετά και ενώ καθόταν με τον πατέρα του και έπαιζε μπουζούκι μπαίνει ο Αϊβαλιώτης. Του λέει ο Μάρκος «Που είσαι βρε Αϊβαλιώτη να με μάθεις πως παίζουνε» και του απαντάει ο Αϊβαλιώτης «Έγώ να σου μάθω; Εσύ πρέπει να μάθεις σε εμένα». Τέτοιο ήταν το Τάλαντο του Μάρκου και το είχε βρει.

Ο Μάνος δεν ήταν καλός μαθητής, όπως έλεγε ο ίδιος δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ιδικά στα μαθηματικά στα οποία είχε μείνει μετεξεταστέος στη τρίτη γυμνασίου. Το μυαλό του πάντα ταξίδευε, ήταν αλλού όπως θα λέγαμε σήμερα. Αντί να προσέχει έφτιαχνε ποιήματα, σκάρωνε ιστορίες. Οι άλλοι  δεν είχαν δει το Τάλαντό του εκείνος όμως το είχε βρει από νωρίς και δεν το άφησε ποτέ.

Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Βαρθαλίτη που ήρθε στο σχολείο μας και μας μίλησε από ψυχής, δίνοντας σε όλους μας δύναμη και πίστη να συνεχίζουμε.