Εδώ στο νησί λέμε “λαλάρια” τα μεγάλα βότσαλα. Είπαμε στο προηγούμενο φύλλο μια εκδοχή του μύθου του Δευκαλίωνα που σχετίζεται με τη λέξη “λάς” και αφορά ένα φοβερό καταυλισμό. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου, για τη δημιουργία των ανθρώπων ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα ζήτησαν χρησμό από το γειτονικό μαντείο της Θέμιδος. Ο χρησμός που τους δόθηκε έλεγε ότι αν ήθελαν να φέρουν στη ζωή νέους ανθρώπους θα έπρεπε να καλύψουν τα πρόσωπά τους και να ρίξουν πίσω από την πλάτη τους τα οστά της μητέρας τους.
Εκείνοι κατάλαβαν την ερμηνεία του χρησμού, ότι δηλαδή η μητέρα ήταν η γη και τα οστά της οι πέτρες και άρχισαν να ρίχνουν πέτρες πίσω τους. Από τις πέτρες που έριξε ο Δευκαλίωνας γεννήθηκαν οι άνδρες, ενώ από τις πέτρες που έριξε η Πύρρα γεννήθηκαν οι γυναίκες. Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, επειδή στα αρχαία ελληνικά “λάς” είναι η πέτρα. Από τη λέξη αυτή προέρχονται και τα δικά μας λαλάρια, μια μικρή λέξη με μεγάλο παρελθόν.
Έτσι στη λέξη “λάς” βρίσκονται οι ρίζες πολλών λέξεων όπως τα λαλάρια= μεγάλα βότσαλα, λαός=άνθρωποι, λεωφορείο= φορείο-όχημα που μεταφέρει τον λαό, λεωφόρος= δρόμος που οδηγεί τον λαό και τέλος ο γνωστός σε όλους δρόμος της λαλακιάς, έχει και αυτός τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική λέξη “λάς” και πιθανώς να σημαίνει πέτρες στο ρέμα.
Τα “λαλάρια” λοιπόν αν και μικρή λέξη κρύβει ένα μεγάλο παρελθόν.
Συριανή Ντοπιολαλιά - Λαλάρια ...Μέρος 1ο