Συντάχθηκε από Παυλάκος Μαυροειδής στις . Last updated on . Εμφανίσεις: 4643
«Ό,τι δεν μπόρεσα να πω», μια μικρού μήκους ταινία των παιδιών μας, του Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου Σύρου, που στην πραγματικότητα μπορεί να πει πολλά σε εμάς τους μεγαλύτερους.
Γεννήθηκε από το γλυκό παράπονο της Ριλέτας Ψαραδέλη μετά την ολοκλήρωση της ταινίας μεγάλου μήκους του σχολείου μας «Ο Μπακαλόγατος της Σύρας». Ο δικός μας «Μπακαλόγατος» στον επίλογό του φωτογραφίζει τη δύναμη της φιλίας. Ο Σιδερής, ο συμμαθητής του Ζήκου που δεν σταματούσε να τον κοροϊδεύει και να τον πειράζει αντιλαμβάνεται το λάθος του και ζητά συγγνώμη.
Ριλέτα (Φιφίκα στην ταινία) ζώντας αυτή τη σκηνή δακρύζει και μας λέει: εγώ δεν θα ζητήσω συγγνώμη από το Ζήκο; Η φράση αυτή στριφογύριζε στο μυαλό όλων για αρκετές μέρες… Η ευκολία των παιδιών να είναι αληθινοί άνθρωποι που έχουν την δύναμη να ζητήσουν συγγνώμη όταν καταλαβαίνουν τα λάθη τους είναι εκπληκτική. Ποιος από όλους εμάς δεν κουβαλάει κάτι που δεν πρόλαβε ή δεν μπόρεσε να πει!!!
Η ανάγκη της Ριλέτας κοιτάζοντας την τελευταία σκηνή του έργου, που είναι ο γάμος του Ζήκου με τη Μάρω (μια γυναίκα που τον αγαπάει πραγματικά) και με αφορμή το μαθητικό διαγωνισμό της cineμάθεια (άνθρωποι που ενίσχυσαν ψυχολογικά την προσπάθειά μας) με θέμα μια φωτογραφία αφηγείται, έγινε ανάγκη όλης της κινηματογραφικής μας ομάδας. Βεβαιωθήκαμε για την ανάγκη πραγματοποίησης της δεκάλεπτης ταινίας.
Είναι η συνέχεια του «Μπακαλόγατου» πολλά χρόνια μετά. Τόσο το σενάριο (Ριλέτα), όσο ακόμα και η μουσική που ντύνει την ταινία σε κάθε στιγμή τους προβάλλουν την ανάγκη μιας συγγνώμης.
Όσοι είδατε μαζί μας τον «Μπακαλόγατο» βλέποντας την ταινία «‘Ο,τι δεν μπόρεσα να πω» θα καταλάβετε ότι κάτι είχαμε αφήσει στη μέση, κάτι ελλειπε….
γιατί όλοι χρωστάμε κάπου ένα σ’ αγαπώ και μια συγγνώμη (Μενέλαος Λουντέμης).
