Στις 15 Νοεμβρίου, τιμήσαμε όπως είναι καθιερωμένο σε όλα τα σχολεία, την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τιμήσαμε με τον τρόπο μας, την εξέγερση των φοιτητών, αλλά και πλήθους κόσμου που ήθελε να δείξει ότι δεν είχε άλλη ανοχή στη χούντα των συνταγματαρχών κι έτσι, το Νοέμβρη του 73΄κατέλαβαν το Πολυτεχνείο και με ρίσκο τη ζωή τους, έκαναν την αρχή να πέσει η δικτατορία.
Ο εορτασμός της επετείου μνήμης του Πολυτεχνείου, ξεκίνησε με την προβολή βίντεο, σχετικά με τα γεγονότα εκείνων των ημερών, δίνοντας στους/ις μαθητες/ριες, πληροφορίες και ντοκουμέντα για το πώς οργανώθηκε και εξελίχθηκε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η οποία οδηγήθηκε στην αιματηρή νύχτα της 17ης Νοεμβρίου, αλλά και την βαθμιαία ανατροπή της χούντας ένα χρόνο αργότερα.
Την προβολή του βίντεο ακολούθησαν απαγγελίες από μαθήτριες και μαθητές μικρών αποσπασμάτων και ποιημάτων αναφορικά με το Πολυτεχνείο, τα οποία με την προεργασία που είχε γίνει με τους φιλολόγους εκπαιδευτικούς , έδωσαν στα παιδιά να καταλάβουν καλύτερα τη σπουδαιότητα των γεγονότων εκείνων των ημερών.
Με αφορμή ωστόσο την επέτειο αυτών των σημαντικών γεγονότων της Νεότερης Ιστορίας, επιλέξαμε στο σχολείο να τιμήσουμε την ίδια την αξία του αγώνα για ελευθερία και δημοκρατία, αλλά και για αλληλεγγύη και ανθρωπιά, μέσα από τη δραματοποίηση ενός αποσπάσματος από το έργο ενός σπουδαίου λογοτέχνη και αγωνιστή της ελευθερίας και εκείνων των ημερών, του Χρόνη Μίσσιου. Διαλέξαμε λοιπόν ένα απόσπασμα από το βιβλίο του “Καλά , εσύ σκοτώθηκες νωρίς” και δουλέψαμε δραματουργικά με τους/ις μαθητές/ριες μίας από τις ομάδες ψυχοκοινωνικής υποστήριξης που συντονίζουν οι 2 ψυχολόγοι του σχολείου, σε συνεργασία με την εργοθεραπεύτρια, τον λογοθεραπευτή και τον κοινωνικό λειτουργό. Οι μαθητές και οι μαθήτριες της ομάδας, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μετέφεραν δραματουργικά, υπό τη μορφή θεατρικού δρώμενου χωρίς λόγο, το βάρος του ανθρώπου που παλεύει για τις αξίες του και για τη σπουδαιότερη, να παραμείνει άνθρωπος, συλλογικό ον, με το βλέμμα στραμμένο ψηλά και στο διπλανό του.
Παράλληλα με τη δραματοποίηση,, ακουγόταν ηχογραφημένη η αφήγηση του αποσπάσματος, με τη φωνή μίας μαθήτριας της Α’ γυμνασίου, που με πολύ σεβασμό και συγκίνηση, προσέγγισε το κείμενο.
Το δρώμενο ολοκληρώθηκε υπό τους χιπ χοπ ήχους του τραγουδιού “Αφιερωμένο” του συγκροτήματος “Κοινοί Θνητοί”, καθώς παράλληλα μαθητές από μία ακόμα ομάδα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, χόρευαν και έγραφαν συνθήματα ειρήνης , ελευθερίας και διεκδίκησης σε μία αξιοπρεπή ζωή ( όπως οι ίδιοι τα είχαν επιλέξει), σε χάρτινες επιφάνειες στους τοίχους του χώρου του γυμναστηρίου , οπου και έλαβε χώρα η δράση.
Ο τρόπος που όλοι οι μαθητές/ριες προσέγγισαν τις ουσιαστικές αξίες της επετείου μνήμης του Πολυτεχνείου, άφησαν σε όλους μας ένα αίσθημα βαθιάς συγκίνησης, αλλά και ελπίδας για όσα και μπορούν και τα ίδια τα παιδιά να διεκδικήσουν για τη ζωή τους και το μέλλον, με γνώμονα πάντα το δίκιο και την αλληλεγγύη.
Φωτογραφίες: Γιορτάζοντας την 17η Νοέμβρη 2024-2025