Τον Νοέμβρη 1973 εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου συγκεντρώθηκαν στο προαύλιο του Ιδρύματος με σκοπό ν’ αποφασίσουν πώς θα αντιμετωπίσουν τη χούντα.

Στις 14 Νοεμβρίου κλείνουν οι πόρτες του Πολυτεχνείου και στις 8.30 το βράδυ οι πρώτες προκηρύξεις σκορπίζονται στην Πατησίων που είχε κλείσει από τον συγκεντρωμένο κόσμο. Ακούγονται τα πρώτα συνθήματα «Ψωμί-παιδεία-ελευθερία», «20% για την παιδεία» και «Κάτω η χούντα».

Η ανταπόκριση του κόσμου ξεπερνά κάθε προσδοκία και για πρώτη φορά δημιουργείται η πεποίθηση ότι η χούντα μπορεί να πέσει. Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το «πότε θα κάνει ξαστεριά». Το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου οι διαδηλωτές στο χώρο γίνονται χιλιάδες με συμμετοχή των εργατών και αρχίζουν οι συγκρούσεις με την Αστυνομίας με πολλούς τραυματίες. Η μεγάλη διαδήλωση κατευθύνεται προς το Πολυτεχνείο και η Αστυνομία παρεμβαίνει με σκοπό να τη σταματήσει. Εμφανίζονται τα τεθωρακισμένα της Αστυνομίας και πέφτουν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Σε πολλά σημεία γίνονται μάχες σώμα με σώμα. Η Αστυνομία απαγορεύει την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας μέχρι νεοτέρας διαταγής.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, (Σάββατο 17 Νοέμβρη) τα πρώτα τανκ εμφανίζονται, ενώ στο νοσοκομείο που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο, μεταφέρονται όλο και περισσότεροι νεκροί και τραυματίες.. Τα μεγάφωνα μεταδίδουν: «Μην φοβάστε τα τανκς», «Κάτω ο φασισμός», «Φαντάροι είμαστε αδέρφια σας. Μη γίνετε δολοφόνοι». Οι φοιτητές είναι ανεβασμένοι στα κάγκελα, τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και φωνάζουν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέρφια». Δίνεται διορία 20 λεπτών για να βγουν οι έγκλειστοι, ενώ ένα τανκ παίρνει θέση απέναντι στην είσοδο. Ο επικεφαλής μια κίνηση του χεριού του, δίνει την εντολή να ξεκινήσει το τανκ. Η πόρτα πέφτει και το τανκ συνεχίζει την πορεία του φτάνοντας μέχρι τις σκάλες του κτιρίου «Αβέρωφ». Η δικτατορία δηλώνει 34 νεκρούς και 840 συλλήψεις. Με τη μεταπολίτευση δηλώθηκαν όμως άλλες 21 τουλάχιστον περιπτώσεις θανάσιμου τραυματισμού και τουλάχιστον 2.400 συλλήψεις.

Τα ιδανικά της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ειρήνης, της αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά και θα παραμένουν επίκαιρα Το Πολυτεχνείο ήταν και θα είναι πάντα ένα ζωντανό κάλεσμα για την δημοκρατία και την ελευθερία.

Λουΐζα Ρούσσου Μαθήτρια της Β' Τάξης
Ατσίδα - Φύλλο Νοεμβρίου 2009 - Σχολική Εφημερίδα του ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Σύρου